punkt krytyczny
Encyklopedia PWN
fiz. jeden z 3 podstawowych stanów skupienia materii — pośredni między stanem gazowym i stałym.
mat. funkcja gładka używana w teorii Morse’a do badania budowy rozmaitości różniczkowych;
gaz
jeden z 3 podstawowych stanów skupienia materii (oprócz cieczy i ciał stałych).
[gr.],
historiografia
pisarstwo historyczne, nagromadzone teksty dotyczące przeszłości, nauka historyczna.
[gr. historía ‘badanie’, ‘informacja’, ‘opowiadanie’, gráphō ‘piszę’],
niemiecki filozof, główny przedstawiciel klasycznej niemieckiej filozofii idealistycznej, jeden z najwybitniejszych reprezentantów oświecenia.
etyka
termin użyty w IV w. p.n.e. przez Arystotelesa w tytule dzieła Etyka nikomachejska na oznaczenie opisowo-krytycznego studium tego, co dotyczy etosu jako ludzkiego charakteru, obyczaju, tj. utrwalonego sposobu zachowania się w środowisku życia, zamieszkania;
[gr. tá ēthiká ‘traktat o obyczajach’ < ḗthos ‘obyczaj’, ‘charakter’],
